Code zwart in de Jeugdzorg
De afgelopen weken is de jeugdzorg continu in het nieuws, want het is code zwart in de jeugdzorg. De jeugdzorg is al jaren een complex vraagstuk, waar landelijk snel actie op ondernomen moet worden door staatssecretaris van Ooijen, waarvoor al lange tijd een concreet manifest van de denktank jeugdsprong klaar ligt. Intussen probeert de gemeente Zaanstad met de partners en middelen die beschikbaar zijn, de jeugdhulp in onze stad zo goed mogelijk uit te voeren met de professionals die in deze sector werken, die wij zeer sterk waarderen.
Normaliseren
Net als landelijk wordt er ook in Zaanstad in het debat over de jeugdzorg vooral gesproken over de hoge kosten en niet over de inhoud. Voor de PvdA het moment om het publieke debat over het concept “ normaliseren” in de jeugdzorg te initiëren. Want laten we het over de inhoud hebben en niet alleen over het geld.
Normaliseren in de jeugdzorg is een concept van Bert Wienen, hij is specialist op het gebied van jeugd van de Hogeschool Windesheim. Hij schetst de huidige maatschappij waarin “ het systeem” kinderen vooral opvoed om te voldoen aan de “ norm” .
Waarin cognitieve prestaties hoog gewaardeerd worden, waardoor veel kinderen gebukt gaan onder prestatiedruk. Waarin we vooral gericht zijn op de individuele ontwikkeling en iedereen zelf verantwoordelijk is om de beste versie van zich zelf te worden en altijd streven naar hoger en beter, wat dat ook mag zijn!
Je “eigen schuld”?
En als dat niet lukt, dan is het je eigen schuld, dan heb je niet de capaciteiten of heb je niet genoeg je best gedaan. En wat doen we met de kinderen die niet binnen de “ normen” vallen? die geven we een diagnose met bijbehorende medicatie.
Maar het leven is toch niet zo maakbaar? Soms heb je toch tegenslag, verlies, pech of faal je? En dan krabbel je als het lukt weer op, leer je er van of trap je er toch nog een keer in. En wat heb je dan nodig? Een systeem dat je cognitieve prestaties meet? Een systeem dat zegt dat het je eigen schuld is of je een pilletje voorschrijft? Nee volgens mij niet!
It takes a village to raise a child
Wat kinderen nodig hebben is een systeem dat hen op alle gebieden omarmt, vasthoudt en ondersteund. Dat hen ruimte geeft om zich te ontwikkelen, te falen en te leren omgaan met tegenslag. Waarbij het normaal is dat je ouders om opvoedadvies vragen bij andere ouders, waarin het wel normaal is dat je je vuile was buiten hangt en je familie en vrienden om hulp vraagt wanneer dat nodig is. Dat het concept “ it takes a village to raise a child” ook echt voor jou geld, waarin het normaal is dat de buurvrouw een oogje in het zeil houdt. Waar het normaal is dat de juf en je ouders niet alleen kijken naar je cognitieve ontwikkeling maar vooral ook oog hebben voor je algemene welzijn.
Rigoureuze systeem verandering
En dat vraagt ook om een rijksoverheid die rigoureus het systeem durft te veranderen. De denktank jeugdsprong heeft daar aanbevelingen voor geschreven door bijvoorbeeld nu echt in te zetten op preventie of door verlengde jeugdzorg tot 27 mogelijk te maken. Maar dit vraagt ook aan de gemeenschap in Zaanstad om solidariteit te tonen voor ouders en kinderen die problemen ervaren. Om hier aandacht aan te besteden en niet te oordelen en ruimte te geven zonder alle gewone zaken te professionaliseren.En bij gewone problemen vooral te faciliteren en niet alle gewone dingen te professionaliseren.
Vaak komt hulp niet terecht bij de kinderen die de hulp het hardst nodig hebben. Veel hulp komt terecht bij ouders en kinderen die de weg binnen de jeugdhulp goed weten te vinden.Ook komen “problemen” binnen de jeugdhulp terecht die bij het leven horen of vanzelf voorbij of over gaan. Mijn oproep is dan ook “Normaliseren waar het kan en direct duurzaam investeren waar nodig”. En misschien is er dan wel minder jeugdhulp nodig en besparen we op de kosten.
Marieke Visser,
raadslid PvdA
